Sanki içimde yazılmak için çırpınan cümleler var da dışarı çıkan yolu bulamıyorlar gibi bir his yaşıyorum bu sabah. Bir bulsam o diyeceğim şeyi rahatlayacağım sanki. Sanki öyle şeyler düşünüyorum ki kendimden bile saklıyorum gibi. Oralarda bir yerlerde bir duygu, bir istek, bir sızı var . Bir şey ... Ulaşamıyorum, dokunamıyorum.. Ayakkabının içine girmiş minicik bir taş gibi, dişinin arasına sıkışmış incir çekirdeği gibi, gözüne kaçmış toz zerresi gibi bir şey. Kırk kat döşeğin altındaki bezelye tanesi.
orda gizli kalsın :)
YanıtlaSilKalmasın, yazmadan rahatlayamıyorum :)
Sil