Herşeye çok güzel başlamıştım oysa,
Hep doğru şeyleri yapıyordum
Kimi benim doğrum değilmiş demek
Bilememişim
Ya da yanlışlarıma maske geçirip
Kendimi eğlemişim
Hiç bilmiyorum ben ne ara kayboldum
Burayı kötülemek istemem
Yediğim önümde
Hatta yemediğim
Başkalarının ne dediğini hiç umursamadım da
Elimi kolumu bağladı hep sevgim
Vermek, sürekli vermek azaltmaz seni ama
Bir yerde ipin ucunu yitirdim
Hiç bilmiyorum ben ne ara kayboldum
Yoksa kaybolmama izin vermeyerek kendimi bir kutuya mı koydum..
Ve heyecanımı ve isyanımı her şeyimi yanına doldurdum
Şükretmek en büyük erdem
Ama insanın adım atmasını engellememeliydi
Ya da tembellik belki...
Hiç bilmiyorum ki...
