Hayatımın sınavı, bütün enerjimi verdiğim, neredeyse varlığımı adadığım kişi ileride doğru dürüst bir adam olmazsa boşa geçmiş bir hayat mı olacak benimkisi? Yoksa en azından dünyayı bir zorba, psikopat, seri katilden falan kurtarmışımdır diye mi düşünürüm o zaman.
Kendimiz için bir şeyler yapmadan geçip giden, biten her gün boşuna bence. En az sevdiklerimiz için harcadığımız çaba, enerji, sevgi kadar kendimiz için de bir şeyler yapmadan günü bitirmemeliyiz. 1 satır, 1 melodi, 1 kadeh, 1 dost sohbeti 1 bir şey... az da olsa kendimize bir şey vermeliyiz her gün.
YanıtlaSilÇok şükür o kadarını yapıyorum da, sonra bir geçiyor üzerimden, yeniden ayağa kalkabilmek için inanılmaz çaba sarfediyorum. Üstelik fazla yerde tuş olma lüksüm de yok, hemen kalkmam gerekiyor. Zor dengeler.
SilValla ben de oğlum için her gün bunu düşünüyorum. Resmen bir barbar, nasıl salon adamına dönüşecek yoksa hep mi böyle kalacak düşün düşün içinden çıkamıyorum ;) Kızı biraz rayına soktum (ergenliğe dek) ama oğlan...
YanıtlaSilDaha küçük o annesi, çok öp, kokla, sarıl yeter :D Benim de bi umudum ergenlikte, o geçtiğinde de bitmezse yandıkkkk :O Neyse ki bu yaşta bile öpüp, sarılmak işe yarıyor biraz.
Sil