Bir-İkim
11 Kasım 2024 Pazartesi
10 Kasım 2024 Pazar
Polyanna
18 Ekim 2024 Cuma
Yarın
Can yanımda kulaklıkla dizi izliyor. Ben telefonumda oyun oynuyorum. İçeriden çocukların sesi geliyor. Annem az önce evine gitti. Birlikte hamsi ve salata yedik. Evimi izleyip dinliyorum. Fırtına öncesi sessizlik mi yoksa kocaman bir oh mu çekilecek yarın belli olacak. Aslında belli, ama benim için şu an Schrödinger'in kedisi gibi. Hem var hem yok, hem müjde hem kara haber, hem ak hem kara... Bu cehaletin huzurunu yaşıyorum. Zira tam şu an kendi kendimi yıpratmak çok manasız. Yarın... Yarın...
22 Eylül 2024 Pazar
Çok Gizli
Sanki içimde yazılmak için çırpınan cümleler var da dışarı çıkan yolu bulamıyorlar gibi bir his yaşıyorum bu sabah. Bir bulsam o diyeceğim şeyi rahatlayacağım sanki. Sanki öyle şeyler düşünüyorum ki kendimden bile saklıyorum gibi. Oralarda bir yerlerde bir duygu, bir istek, bir sızı var . Bir şey ... Ulaşamıyorum, dokunamıyorum.. Ayakkabının içine girmiş minicik bir taş gibi, dişinin arasına sıkışmış incir çekirdeği gibi, gözüne kaçmış toz zerresi gibi bir şey. Kırk kat döşeğin altındaki bezelye tanesi.
5 Ağustos 2023 Cumartesi
30 Temmuz 2023 Pazar
Annemin Ellleri Üzerimi Örtmeyi Bıraktığında ...
Hayat döngüden ibaret.
Anneler çocuklarının üzerini örterler önce. Sonra çocuklar annelerinin. Çocuklukları, dönüp dururken üzerlerinden kayıp giden bir battaniye gibi kayar gider. Gerçek üşümek böyle bir şeydir işte.
25 Haziran 2023 Pazar
Kalbim Bana Ne Anlatmaya Çalışıyorsun ?
8 Mayıs 2023 Pazartesi
Gece Düşünceleri
Yapabileceklerim var. Meselâ vaktin geceyarısını geçtiği şu saatte kalkıp mutfağı toplamak istersem , hemen yapabilirim. Çamaşırları makinaya doldurabilirim. Hatta isyankâr ruh halimdeysem makinayı çalıştırabilirim bile. Duşa girebilirim. Saçlarımı ister kuruturum ister kurutmam. Bütün bu özgürlüklere sahibiyim.
Dışarı çıkamam ama meselâ. Bu saatte ne işim var. Hayaller kuramam. Yolum belli , yönüm belli. Bir çukur kazmışım kendime senelerce özene bezene. Akıp gitmesi gereken su birikip durmuş orada. Duran su bozulur. Hareket edemedikçe çürür gider içindekiler.
Aşık olamam ben. Acı çekerim. Kalbim sökülecek gibi oluyor, biri sanki midemde bomba patlatmış, akacak yer arıyor ruhum, çukura saplanıp kalıyor.
Oyse çok güzel bir göl yapmışım. Çiçeklerle süslemişim çevresini, yetmemiş içini bile çiçeklendirmişim. Balıklar, yosunlar. Ama nehirdim ben anlıyor musun ? Nehirde çiçek olmaz.. Her sabah farklı bir kıyıda olur nehir, akar gider. Çevresinde ne varsa kendisine katar gider. Geride bıraktıklarını özlemeye sıra gelmez yeni göreceklerinin heyecanından.
Hiçbir şeyi geride bırakmak istemeyince akıp gidemiyor insan işte. Kalıveriyor oracıkta. Aklı ise gidemediklerine takılıyor.
Kimi göl olarak mutlu, kimi nehir olarak. Hem göl hem nehir olmak mutluluk getirmez ki.
Aşık olmam ben. Ama kalkıp çorapları kirli sepetine atabilirim. Uzaktan bakabilirim. Bakamam. Yok bakamam. Düşünemem bile. Şarkı dinleyebilirim. Bilmediğim bir acıma dokunur, ağlatır beni. Ağlamak da özgürce yapabildiğim şeylerden değil ama ara sıra gizlice olabilir.
Gömmüşüm kendimi. Ya da ben gömmemişimdir, gömülmüşümdür bir şekilde. Bilemiyorum artık. Eskiden her şeyi bilirdim oysa. Ah ne güzel günlerdi.
Yatabilirim bu koltukta biraz daha. Koltuğu olmayanları düşünüp kendimi mutlu etmeye çalışabilirim. Bakışlarımı çevirip yaralarıma bakmayabilirim. Ki çok iyi yaparım bunu. Öyle iyi yaparım ki hiç iyileşmezler. Canımı acıtmaya devam ederler. Yok canım, başkalarının acılarına üzülürüm ben, onlara hüzünlenir, onlara yanarım.
Ah şarkılar. Onlar da olmasa. Ya da bazı bakışlar. Bazı eller olmasa. Bahar gelmese, çiçek açmasa, dalgalar kayaları aşıp öte yakaya ulaşmasa ağlamam aslında.
Çay demleyebilirim kendime bu saatte. Hatta isyankâr ruh halimdeysem içine bisküvi bandırabilirim. Düşürmeden ağzıma atmayı başarıp gülümserim bile belki. Gülümsemeseler keşke. O eller dokunmasalar. Şarkılar söylenmeseler. Duymasam seslerini.
Akıp gidemedim. Durup kalamadım. Sevip yapamadım. Sevmemeyi bile yapamadım. Hep doğru seçeneği işaretlemiştim . Hangi yanlışlar sildi o doğruları anlayamadım.
Vitrinin tozunu alabilirim meselâ. İçine biriktirdiklerime bakıp yaşadım sanabilirim. Akıp gitmeyi hayal ederken durup kalmış olabilirim. Durup kaldım diye üzülürken akıyorumdur belki.
Sussa artık. Söylemese diye yalvarabilirim. Dönüp dönüp dinleyebilirim. Dinledikçe acıtıyor, acıdıkça taşlar yerine oturuyor. Yüreğim mi sökülüyor yoksa ? Hayat bu kadar karmaşık olmamalıydı aslında insanlar karıştırıyor. Ah çok karıştırıyor.
Tek bir yaşam yetmiyor hiçbir şeye. Yetmediği yetmiyor gibi bir de boşa geçirilen dakikalar hesap sormaya başlıyor. Ah o ses yankılanıyor. Anılar unutuluyor ama acıları oldukları yerde kalıyorlar. Sonra ne olduğunu bilmediğin bir acı yumağına sarılmış buluyorsun kendini. Bağıra çağıra şarkı söylüyorsun biraz sağalmak için.
Gecenin yarısı geçeli çok olmuş. Yazdıkların sabah saçmalıklar dizisi olsa da yazabilirsin. En azından bunu yapmak seni mutlu ediyor. Yazabilirsin. O acıyı birşeylere dönüştürebilirsin. Bir yol çizebilirsin. Gölün suyunu boşaltabilirsin belki hafiften. Gitmesi gerekenleri yolcu edip kocaman hayaller koyabilirsin yerine. Ah belki aşık bile olabilirsin tek başına.
Kimse seni bu hale getirmedi. Özene bezene sen koydun her tuğlayı. Adım atmayı bıraktın. Aramayı, merak etmeyi, görmeyi, duymayı bıraktın. Söylemeyi bıraktın. Susup kaldın....
Not : Bu yazı geceyarısı şarkı dinlerken kalemden akıp gitti. Bir defada yazıldı. Seviyorum böyle bir defada dökülenleri :)
11 Mart 2023 Cumartesi
6 Ocak 2023 Cuma
Yılbaşı Süslerini Kaldırırken
Yüreğimdeki hüzün, bir sonraki sene de hep birlikte olup olamayacağımız sorusunun aklımda çınlayıp durması yaşlılığa dair olmalı hep. Ejderha Mızrağı serisinde Raistlin karşısındaki baktığına geleceğini de görüyordu , ben de artık etrafıma ölüyor gözüyle bakıyorum sanki. Silkinip atmalıyım bu hissi üzerimden.
14 Aralık 2022 Çarşamba
Blogda Yazı Yazarken
Kuracağım cümleyi karşımdakinin anlaması için bir sürü açıklama yapmam gerektiğini hissediyorsam , susuyorum, oh , mis :)
5 Ağustos 2022 Cuma
Bütünüyle Kuşkuda
İnsanı kendi gözü, kulağı , hafızası, hatta beyni kandırabilirken bu dünyada ayakta kalmak için kalbe güvenmek en mantıklı şey sanki. Diyorum ama bunu da beynimle çıkartım yaptığım için çok da emin değilim ...
30 Ocak 2022 Pazar
Yaş Olmuş 51
Ben hâlâ büyüyünce ne olacağımı bilmiyorum.
Mühendis oldum, müzisyen oldum, müfettiş oldum. Olmadı.
Eş oldum, anne oldum olmadı.
Yapbozun elimde kalan parçaları kalan yerlere sığmadı.