Hatırlıyor musun , nasıl yürürdün eskiden?  Uçarcasına giderdin   Basamaklar, yokuşlar umurunda olmazdı gideceğin yere varmanın heyecanından. Yine yürüyebilirsin.

Nasıl gülerdin eskiden ? Gözlerinden yaş gelir, karnına kramp girerdi. Bir başlayınca durduramazdın.  Yine gülebilirsin.. 

Nasıl dans ederdin sabahlara kadar ? Otururken , kalkarken, yemek yerken bile elin kolun durmazdı. Yine edebilirsin . 

Hatırlıyor musun , nasıl korkusuzdun eskiden? Her geçen gün kendini korumaya aldın . Bir parça daha ördün kozanı acımamak adına. Dışarıda kaldı dünya. Dışarıda kaldı kahkahalar. Danslar. Renkler. Hayatlar. 

O kabuğunu kırabilirsin. Kendini korumaya çalışırken uzaklaştırdığın her şeyi yeniden hayatına katabilirsin. Yeniden o kız olabilirsin...