...

Sınav hiç beklemediğim yerden çıktı...

Polyanna

En yakın arkadaşımla konuşurken çok şükür ve her işte vardır hayır modumuza o kadar gülmüştük ki en sonunda cehenneme gitsek şeytanın bize gıcık kapıp atacağına karar vermiştik. Zira bizdeki bu bakışla, çok şükür bak kemiklerimiz ısındı, önce buraya uğramakta da vardır bir hayır modu orada devam ederdi.

Dün akşam yatarken çok şükür diyerek koydum başımı yatağa. Çok şükür diyeceğim çok şeyim varken başka türlüsünü yapamıyorum . Ama şöyle bakacak olursak obsesif kompulsiv olması yetmiyormuş gibi bir de dikkat dağınıklığı olan oğlum, alzaymır başlangıcı teşhisi konulmuş annem, dördüncü evre akciğer kanseri olduğunu öğrendiğimiz kocam var. İçime polyanna kaçmış derken ciddiyim sanırım. Elimde değil, sahip olduklarımı görmezden gelemiyorum. Çok şükür istediğim hastaneye gidebiliyorum, çok şükür evim sıcacık, çok şükür bizim eve yıkım kararı çıkmadı, çok şükür annem hâlâ kendi başına yaşayabiliyor, çok şükür zor ötesi bir çocuk da olsa oğlum iyi bir insan, çok şükür kocam ayakta ve güçlü, çok şükür çevrem harika insanlarla çevrili... 

Ara ara hastalığı düşündükçe nefesim kesilecek gibi oluyor ama kendimi kaybetmemin de kimseye bir faydası olmayacağından sıradan şeylere odaklanıp devam ediyorum. Çok şükür.