Hesaplaşma

Biliyorsun, hiçbir şey yapmaya çalışmayıp hayata suç atmak en kolayı...

»«

Şu dünya üzerinde ne yapacağını bilmeyen tek tür biz insanlarız herhalde..

Düzen

Uğraş didin kendine bir düzen oturtuyorsun.  Hah tamam işte her şey yerli yerinde diyorsun. Ki bir bakıyorsun çocuklar büyümüş evden gitme moduna girmişler..

Ooo işin yoksa yeniden düzenle şimdi..

Bir de başka açıdan bakarsak, hayat asla sıradanlaşmıyor...

Ne Tuhaf

İnsan karşısındakini daha çok tanıdıkça, tanıyamaz oluyor.

½

Kendi kendime yaş kırk beş yolun yarısı eder diyordum ama değilmiş. Doksana kadar yaşasan bile otuz beş yolun yarısı, sonrasında geri vitese takıyorsun ...

◘

Koskocaman dünyanın ortasında minicik telefon ekranlarına sığdırılmış bir hayat yaşanıyor..

Karışık

Yüreğe dokunan şiirler, ruhumuza ulaşan şarkılar, içinde kaybolunası resimler, yaşadığını hissettiren filmler, heykeller...

Bu güzelliklere bakarken aklımda bir soru oluşuyor..

Eğer kendisinden olmayanı uzaklaştıran, aşağılayan, taşlayan, düz mantıklı, at gözlüklü, hisleri alınmışlar insansa, bu güzellikleri yapanlar kim; bu güzellikleri yapan insansa onlar kim?

Kaskatı

Şu dünyada, kötülükten çok iyilik kırıntıları ağlatıyor insanı sanki...

Kırık

Ne tuhaf değil mi, kırılgan olduğunu söyleyenlerin en çok kırabilmesi, kırdığını hiç düşünmeden..

Hassaslıkları tek taraflı çalışıyor ihtimal...

⅓+⅓+⅓=0

Akıl var, mantık da var ama bencillik had safhada olunca diğerlerinin hepsini süpürüyor...

Akşama Baban Gelsin de...

Görürsün dediğinde çocuğuna verdiğin mesajın "Beni insan yerine koymana gerek yok, asıl güç babandadır" olduğunu bilseydin...

×××

Teninden önce ruhu okşanmalı bir kadının...

Öyle "Güzelsin, harikasın"larla da değil..

'Hayatım bu akşam çocukları ben yatırayım"la

Ya da
"Çayı bu akşam ben demleyeyim"le

Ya da hiç olmazsa sofrayı kurarken masaya götürülen bir bardakla, sözlerini can kulağını dinlemekle, gözünün içine bakıp eline sağlık demekle,,,

Teninden önce ruhu okşanmalı bir kadının, yoksa başı ağrır her gece...