Hayallerin Öte Tarafı

Biliyor musun, o harika an hiç olmayacak...

Gölün kenarında, büyülü, duru manzaraya bakarken sivrisinekler rahat bırakmayacaklar meselâ. Ya da tek katlı evinin bahçesinde mangal yaparken arı istilasına uğrayacaksın. Ne bileyim, o vitrinde gördüğün ışıltılı ayakkabı vuracak bileğini. Çölde toz kaçacak burnuna ağzına, deniz tutacak teknede...

Velhasıl, o harika an hayallerindeki gibi olmayacak hiçbir zaman...

İçinde bulunduğun ana bak sen en iyisi..

Sanırım ancak bu anın tadını çıkartabilen , her zaman, her türlü aksiliğe rağmen hayatın tadını çıkartmayı bilir...

?

Birden durup düşündüm... Bu kadar çok okurken yaşamayı geri plâna atıyor olabilir miydim?

Hiç bilmediğim bir yeri özlüyorum sanki.

...

Sen benim gördüğüm kadardın, ötesi değil..
Ne azdın ne fazlaydın.
Gözlerinde parlayan yansımamdın
Ne kapatsan yok olurdum
Ne baksan artardım.
Sen
Benim
Gördüğüm
Kadardın...

Kış İnsanı

Havadaki soğuk kokusu neden mutluluk verir ki bir insana ?

İçine derin derin çekince yaşadığını hissettiğinden mi?

Yoksa sevdiğine sarılmaya , sımsıkı sarılmaya fırsat verdiğinden mi?

Dumanı tüten bir fincan çay, yumuşacık battaniye ve başını yasladığın omuz. Uzun gecelerde uzun dinlenceler, ruhunu yakalayış, kitapların büyülü dünyasında kayboluş...

Kış...

Sonbaharın büyülü romantizmi ile ilkbaharın mucizevi yeniden doğuşu arası küçük bir kendine dönüş molası...

Yirmi Dört Yaşım

Sen bana ne kadar uzaksın, bense sana o kadar yakın...